NAGPUR: Ordu görev başında yağmur veya parlaklık. Askere gitmek için bile bu yıl aynı sınava girmek zorundaydın. Agnive şehirde işe alım toplantısı.
Pandemi yıllarındaki haberlere kıyasla 2022 telaşlı değildi, bu yüzden olası bir haber için rutin basın notlarını taramaya başlamıştım. Eylül ayında, şehrin Agniveer planı kapsamındaki ilk işe alım toplantısı duyuruldu. Yeni plan heyecan yarattığından, Agniveer rallisinin kayda değer olacağını düşündüm. Öfke, sosyal medyada çoktan çatışmalara yol açmıştı ve protestocular çoğunlukla yüksek vatanseverlik tarafından bastırılmıştı.
Ordunun Bilgi Departmanı, kayıt yaptıran aday sayısına ilişkin rakamları düzenli olarak yayınlayarak toplantı tarihinden çok önce harekete geçti. 60.000’den fazla kayıtlı kişiyle, bunun şimdiye kadarki en büyük işe alım etkinliklerinden biri olacağı açıktı. Rakamlar ayrıca, Agniveer programı kapsamındaki kısa hizmet süresinin orduda iş arayanların şevkini etkilemediğini de gösterdi.
Mankapur Stadı’nda 17 Eylül’de başlayacak olan ralli 20 gün sürecek. Adaylarla ralli başlamadan önce buluşmayı planladım ve önceki gece sağanak yağmurda olay yerine geldim. Gondia bölgesindeki köylülerden başvuranlar, stadyum kapılarının önünde açıkta bekledi. Birçoğu öğlenden beri patikada kamp yapıyordu ve kapılar akşam 8’e kadar açılmayacaktı. Bazıları sokakları kaplayan çimenlerin üzerinde dinlendi ve hatta açık havada doğanın çağrısına cevap verdi. Bazı adayların yeterli parası yoktu ve yiyeceksiz geldiler veya küçük bir atıştırmalıkla idare ettiler.
Yağmur yağmaya başladığında, bazıları sokak satıcılarının plastik örtülerinin altına sığınmak için acele etti. Etrafta dolaşacak yeterli sığınak olmadığından, bazıları sadece Bharat Mata ki Jai diye bağırarak yağmura göğüs gerdi ve morallerini yüksek tuttu.
Onları orduya katılmaya iten şeyin ne olduğu sorulduğunda, genel cevap geçim kaynağıydı. Onlar, orduya katılarak düzenli bir iş bulma şansı arayan işçilerin, çiftçilerin veya küçük dükkan sahiplerinin çocuklarıydı. Yalnızca daha uzun hizmet dileyebiliyorlardı, ancak Agniveer planının vaat ettiği dört yıla bile razı olmaya fazlasıyla istekliydiler.
Onlardan biri, ailesinin çiftlik işçisi olarak günde 100 Rs kazanan annelerine bağlı olduğunu söyledi. Diğerleri, Agniveer’de bir işin, bu kadar düşük ücretler için bir çiftlik işçisi veya işçi olarak çalışmaktan daha iyi olduğunu söyledi. Pek çok kişi, devlette düzenli bir iş bulmanın tek yolunun ordu olduğunu söyledi.
Ülkeye hizmet etme tutkusundan kaynaklanan bazı istisnalar da vardı. Biri, subayları işe almak için düzenlenen Ulusal Savunma Akademisi’nin (NDA) seçkin sınavına girmişti. Yazılı sınavda başarısız olduktan sonra, askere gitmek için askere alma toplantısına geldi.
Hepsi yağmuru küçük bir rahatsızlık olarak görerek mutlu bir şekilde göğüs gerdiler. Ertesi gün, kötü durumlarının hikayesi yayınlandıktan sonra, patika boyunca bir baraka yükseldi ve onlara biraz sığınak sağladı.
Bölgenin farklı yerlerindeki adaylar için ayrı tarihler ayrıldı. Böylece farklı bölgelerden adaylar günler geçtikçe siteye geldi ve hepsi de orduda düzenli bir işin cazibesine kapıldı.
Araştırmalar, ordu askere alma toplantısını düzenlerken bile, ilçe yönetiminin düzenlemeleri Zilla Sainik Refah Kurulu. 60.000 adayın ortaya çıkmasıyla, her aday için bütçelenen miktar sadece Rs15 idi. Harcama, bütçeye kıyasla çok büyüktü ve adaylara içecek veya yiyecek için çok az şey kalıyordu.
Adayların çoğu aynı zamanda kötü bir geçmişe sahiptir ve yiyecek için bile harcayacak çok az şeyle sıkı bir yumruk olmaya zorlanırlar. Çoğu, siteye ulaşmak için en az bir gün boyunca seyahat etmişti. Son olarak, bazı STK’lar aday gıda kolilerini sağlamak için gönüllü oldu. Ancak, bölgedeki uzak köylerden her gün 1.500 ila 2.000 kadar aday geldiği için herkes kapsanamadı.
İşe alım mitingi büyük bir başarı ilan edildi. Ancak bu günlerde insanların sosyal medyada gösterdiği tüm vatanseverliğe rağmen, askerlerimizi veya asker adaylarını gerçekten umursayan var mı?
Ordu bir anda reddetmiş olabilir Shishir Aryaancak silahlı kuvvetlerle olan aşk ilişkisi ömür boyu sürer.
Pandemi yıllarındaki haberlere kıyasla 2022 telaşlı değildi, bu yüzden olası bir haber için rutin basın notlarını taramaya başlamıştım. Eylül ayında, şehrin Agniveer planı kapsamındaki ilk işe alım toplantısı duyuruldu. Yeni plan heyecan yarattığından, Agniveer rallisinin kayda değer olacağını düşündüm. Öfke, sosyal medyada çoktan çatışmalara yol açmıştı ve protestocular çoğunlukla yüksek vatanseverlik tarafından bastırılmıştı.
Ordunun Bilgi Departmanı, kayıt yaptıran aday sayısına ilişkin rakamları düzenli olarak yayınlayarak toplantı tarihinden çok önce harekete geçti. 60.000’den fazla kayıtlı kişiyle, bunun şimdiye kadarki en büyük işe alım etkinliklerinden biri olacağı açıktı. Rakamlar ayrıca, Agniveer programı kapsamındaki kısa hizmet süresinin orduda iş arayanların şevkini etkilemediğini de gösterdi.
Mankapur Stadı’nda 17 Eylül’de başlayacak olan ralli 20 gün sürecek. Adaylarla ralli başlamadan önce buluşmayı planladım ve önceki gece sağanak yağmurda olay yerine geldim. Gondia bölgesindeki köylülerden başvuranlar, stadyum kapılarının önünde açıkta bekledi. Birçoğu öğlenden beri patikada kamp yapıyordu ve kapılar akşam 8’e kadar açılmayacaktı. Bazıları sokakları kaplayan çimenlerin üzerinde dinlendi ve hatta açık havada doğanın çağrısına cevap verdi. Bazı adayların yeterli parası yoktu ve yiyeceksiz geldiler veya küçük bir atıştırmalıkla idare ettiler.
Yağmur yağmaya başladığında, bazıları sokak satıcılarının plastik örtülerinin altına sığınmak için acele etti. Etrafta dolaşacak yeterli sığınak olmadığından, bazıları sadece Bharat Mata ki Jai diye bağırarak yağmura göğüs gerdi ve morallerini yüksek tuttu.
Onları orduya katılmaya iten şeyin ne olduğu sorulduğunda, genel cevap geçim kaynağıydı. Onlar, orduya katılarak düzenli bir iş bulma şansı arayan işçilerin, çiftçilerin veya küçük dükkan sahiplerinin çocuklarıydı. Yalnızca daha uzun hizmet dileyebiliyorlardı, ancak Agniveer planının vaat ettiği dört yıla bile razı olmaya fazlasıyla istekliydiler.
Onlardan biri, ailesinin çiftlik işçisi olarak günde 100 Rs kazanan annelerine bağlı olduğunu söyledi. Diğerleri, Agniveer’de bir işin, bu kadar düşük ücretler için bir çiftlik işçisi veya işçi olarak çalışmaktan daha iyi olduğunu söyledi. Pek çok kişi, devlette düzenli bir iş bulmanın tek yolunun ordu olduğunu söyledi.
Ülkeye hizmet etme tutkusundan kaynaklanan bazı istisnalar da vardı. Biri, subayları işe almak için düzenlenen Ulusal Savunma Akademisi’nin (NDA) seçkin sınavına girmişti. Yazılı sınavda başarısız olduktan sonra, askere gitmek için askere alma toplantısına geldi.
Hepsi yağmuru küçük bir rahatsızlık olarak görerek mutlu bir şekilde göğüs gerdiler. Ertesi gün, kötü durumlarının hikayesi yayınlandıktan sonra, patika boyunca bir baraka yükseldi ve onlara biraz sığınak sağladı.
Bölgenin farklı yerlerindeki adaylar için ayrı tarihler ayrıldı. Böylece farklı bölgelerden adaylar günler geçtikçe siteye geldi ve hepsi de orduda düzenli bir işin cazibesine kapıldı.
Araştırmalar, ordu askere alma toplantısını düzenlerken bile, ilçe yönetiminin düzenlemeleri Zilla Sainik Refah Kurulu. 60.000 adayın ortaya çıkmasıyla, her aday için bütçelenen miktar sadece Rs15 idi. Harcama, bütçeye kıyasla çok büyüktü ve adaylara içecek veya yiyecek için çok az şey kalıyordu.
Adayların çoğu aynı zamanda kötü bir geçmişe sahiptir ve yiyecek için bile harcayacak çok az şeyle sıkı bir yumruk olmaya zorlanırlar. Çoğu, siteye ulaşmak için en az bir gün boyunca seyahat etmişti. Son olarak, bazı STK’lar aday gıda kolilerini sağlamak için gönüllü oldu. Ancak, bölgedeki uzak köylerden her gün 1.500 ila 2.000 kadar aday geldiği için herkes kapsanamadı.
İşe alım mitingi büyük bir başarı ilan edildi. Ancak bu günlerde insanların sosyal medyada gösterdiği tüm vatanseverliğe rağmen, askerlerimizi veya asker adaylarını gerçekten umursayan var mı?
Ordu bir anda reddetmiş olabilir Shishir Aryaancak silahlı kuvvetlerle olan aşk ilişkisi ömür boyu sürer.