Eylem esas olarak bir zamanların güçlü paramiliter örgütü Sturmabteilung'a (SA) karşı gerçekleştirildi; Hitler'in diğer düşmanları veya muhalifleri de ölüm listelerinde yer alıyordu.
Uzun Bıçaklar Gecesi, Almanya'da Nazi rejiminin pekişme döneminin en önemli olaylarından biriydi. O dönemde Röhm Darbesi olarak da bilinen tasfiyenin gerçek nedeni, SA liderleri ile ordunun liderleri arasında Alman silahlı kuvvetlerinin kontrolü için yaşanan güç mücadelesiydi.
Sturmabteilung örgütü, Nazilerin iktidara yükselişinde önemli bir rol oynadı. Kahverengi üniforma giymiş genç erkeklerden oluşan gruplar, Hitler'in Nasyonal Sosyalist Alman İşçi Partisi (NSDAP) tarafından siyasi rakiplerine fiziksel saldırıda bulunmak için kullanıldı. SA Genelkurmay Başkanı Ernst Röhm'ün Adolf Hitler'in en yakın işbirlikçilerinden biri olması, bu saldırı birimlerinin özel statüsünün altını çiziyordu.
Ernst Röhm
Hitler, Ocak 1933'te Reich Şansölyesi olarak atandıktan sonra, SA üyelerinin uyguladığı sokak şiddeti onun için bir yük haline geldi. Kamu düzenindeki bozulmaların yanı sıra Röhm'ün radikal siyasi talepleri, Hitler'in iktidarı istikrara kavuşturma çabalarını karmaşık hale getirdi. Ancak SA liderlerine yönelik müdahalenin asıl nedeni, onların güç hırslarıydı.
1934'te yaklaşık üç milyon üyesi olan örgüt, SA karşıtlarının gözünde, mevcut Alman ordusunun yerini alabilecek yeni bir silahlı gücün tohumuydu. Ancak bu kaçınılmaz olarak SA liderliğini Reichswehr'in (savaşlar arası Almanya'nın silahlı kuvvetleri) temsilcileriyle çatışmaya soktu. Ve Röhm, Savunma Bakanı pozisyonuna başvurmaya başladığında, ordu komutanlığı, Hitler'in her şeyi halletmesine karar verdi.
Lider ilk başta tereddüt etti. Röhm, iktidara giden yolda onun sadık yoldaşıydı, üstelik SA üyeleri tarafından kamuoyunda tanınıyor ve saygı duyuluyordu. Öte yandan, Röhm'ün teslim olma hırsı ve isteksizliği, yalnızca ordudan değil, onun pasifleştirilmesi yönünde artan bir baskı yarattı.
Röhm'e müdahale kararı, Hitler'in en yakın işbirlikçileri Heinrich Himmler, Hermann Göring ve Joseph Goebbels tarafından da doğrulandı. Ayrıca SA liderliğini darbe hazırlamakla suçlayacak materyaller hazırladılar.
Rakip SS örgütünün üyelerinin 30 Haziran 1934 gecesi uygulamaya başladığı şiddetli tasfiyenin doğrudan bahanesi, bir darbe planlama suçlamasıydı. Üç gün süren tutuklama ve infaz dalgası yalnızca üst düzey SA yetkililerini değil, aynı zamanda Hitler'in güvenilmez olduğunu düşündüğü veya geçmişten olağanüstü puanlar aldığı birçok kişiyi de etkiledi.
Röhm bile tasfiyeden sağ çıkamadı, önce tutuklandı, ardından yargılanmadan cezaevinde vuruldu. Hatta Hitler Röhm için bizzat geldi. Diğer önde gelen kurbanlar arasında Hitler'in şansölyelikteki selefi Kurt von Schleicher veya NSDAP'nin eski yüksek temsilcisi Gregor Strasser vardı.
Uzun Bıçaklar Gecesi kurbanlarının toplam sayısına ilişkin rakamlar değişiklik gösteriyor. En yaygın ölü sayısı 85'tir; bazı kaynaklara göre birkaç yüze kadar kişi ölmüş olabilir. Ancak tanınmış kişilerin öldürüldüğü olay gizli tutulamadı. Nazi propagandası bu nedenle bunun devlet karşıtı bir komplonun tasfiyesi olduğu iddiasıyla ortaya çıktı.
SA liderlerini eşcinsellikle suçlamak da işe yaradı; örneğin Röhm kamuoyunda tanınıyordu. Bu, müdahaleye ahlaki gerekçe sağlamaktı. Yargısız infazlar daha sonra Hitler tarafından “devletin gerekli bir savunması” olarak yasallaştırıldı.
1943'te bir araba kazasında ölen Viktor Lutze, Röhm'ün ölümünün ardından SA'nın yeni genelkurmay başkanı oldu. Kuruluş faaliyetlerine devam edebilecek olsa da konumu gözle görülür biçimde azaldı. Özellikle Uzun Bıçaklar Gecesi'nde Nazi rejiminin ön plana çıkardığı SS birimleriyle kıyaslandığında öne çıkıyordu.
Uzun Bıçaklar Gecesi, Almanya'da Nazi rejiminin pekişme döneminin en önemli olaylarından biriydi. O dönemde Röhm Darbesi olarak da bilinen tasfiyenin gerçek nedeni, SA liderleri ile ordunun liderleri arasında Alman silahlı kuvvetlerinin kontrolü için yaşanan güç mücadelesiydi.
Sturmabteilung örgütü, Nazilerin iktidara yükselişinde önemli bir rol oynadı. Kahverengi üniforma giymiş genç erkeklerden oluşan gruplar, Hitler'in Nasyonal Sosyalist Alman İşçi Partisi (NSDAP) tarafından siyasi rakiplerine fiziksel saldırıda bulunmak için kullanıldı. SA Genelkurmay Başkanı Ernst Röhm'ün Adolf Hitler'in en yakın işbirlikçilerinden biri olması, bu saldırı birimlerinin özel statüsünün altını çiziyordu.
Ernst Röhm
Hitler, Ocak 1933'te Reich Şansölyesi olarak atandıktan sonra, SA üyelerinin uyguladığı sokak şiddeti onun için bir yük haline geldi. Kamu düzenindeki bozulmaların yanı sıra Röhm'ün radikal siyasi talepleri, Hitler'in iktidarı istikrara kavuşturma çabalarını karmaşık hale getirdi. Ancak SA liderlerine yönelik müdahalenin asıl nedeni, onların güç hırslarıydı.
1934'te yaklaşık üç milyon üyesi olan örgüt, SA karşıtlarının gözünde, mevcut Alman ordusunun yerini alabilecek yeni bir silahlı gücün tohumuydu. Ancak bu kaçınılmaz olarak SA liderliğini Reichswehr'in (savaşlar arası Almanya'nın silahlı kuvvetleri) temsilcileriyle çatışmaya soktu. Ve Röhm, Savunma Bakanı pozisyonuna başvurmaya başladığında, ordu komutanlığı, Hitler'in her şeyi halletmesine karar verdi.
Lider ilk başta tereddüt etti. Röhm, iktidara giden yolda onun sadık yoldaşıydı, üstelik SA üyeleri tarafından kamuoyunda tanınıyor ve saygı duyuluyordu. Öte yandan, Röhm'ün teslim olma hırsı ve isteksizliği, yalnızca ordudan değil, onun pasifleştirilmesi yönünde artan bir baskı yarattı.
Röhm'e müdahale kararı, Hitler'in en yakın işbirlikçileri Heinrich Himmler, Hermann Göring ve Joseph Goebbels tarafından da doğrulandı. Ayrıca SA liderliğini darbe hazırlamakla suçlayacak materyaller hazırladılar.
Rakip SS örgütünün üyelerinin 30 Haziran 1934 gecesi uygulamaya başladığı şiddetli tasfiyenin doğrudan bahanesi, bir darbe planlama suçlamasıydı. Üç gün süren tutuklama ve infaz dalgası yalnızca üst düzey SA yetkililerini değil, aynı zamanda Hitler'in güvenilmez olduğunu düşündüğü veya geçmişten olağanüstü puanlar aldığı birçok kişiyi de etkiledi.
Röhm bile tasfiyeden sağ çıkamadı, önce tutuklandı, ardından yargılanmadan cezaevinde vuruldu. Hatta Hitler Röhm için bizzat geldi. Diğer önde gelen kurbanlar arasında Hitler'in şansölyelikteki selefi Kurt von Schleicher veya NSDAP'nin eski yüksek temsilcisi Gregor Strasser vardı.
Uzun Bıçaklar Gecesi kurbanlarının toplam sayısına ilişkin rakamlar değişiklik gösteriyor. En yaygın ölü sayısı 85'tir; bazı kaynaklara göre birkaç yüze kadar kişi ölmüş olabilir. Ancak tanınmış kişilerin öldürüldüğü olay gizli tutulamadı. Nazi propagandası bu nedenle bunun devlet karşıtı bir komplonun tasfiyesi olduğu iddiasıyla ortaya çıktı.
SA liderlerini eşcinsellikle suçlamak da işe yaradı; örneğin Röhm kamuoyunda tanınıyordu. Bu, müdahaleye ahlaki gerekçe sağlamaktı. Yargısız infazlar daha sonra Hitler tarafından “devletin gerekli bir savunması” olarak yasallaştırıldı.
1943'te bir araba kazasında ölen Viktor Lutze, Röhm'ün ölümünün ardından SA'nın yeni genelkurmay başkanı oldu. Kuruluş faaliyetlerine devam edebilecek olsa da konumu gözle görülür biçimde azaldı. Özellikle Uzun Bıçaklar Gecesi'nde Nazi rejiminin ön plana çıkardığı SS birimleriyle kıyaslandığında öne çıkıyordu.