Nagpur: Şimdi evlilikler ve törenler için bir çime dönüştürülen Telangkhedi Bahçesi, Bhonsle döneminde geliştirildiğinden beri çeşitli çiçeklerin görüldüğü yer olarak biliniyordu. Pek çok vatandaş şimdi eyalet hükümetinin işlevlerini durdurmasını ve bahçenin kaybolan ihtişamını geri kazanmasını talep ediyor.
TOI Pazartesi günü, Dr Panjabrao Deshmukh Krishi Vidyapeeth’in (PDKV) bahçeyi halka kapattığını ve Mirası Koruma ve Rekreasyon Alanı kurallarını ihlal ederek özel işletmecinin düğünler ve diğer etkinlikler için kullanmasına izin verdiğini bildirmişti.
Paryavaran Prerna Devlet Birimi Başkanı ve Swachh Derneği Sekreteri Sharad Paliwal, operatörün derhal görevden alınmasını talep etti ve TOI’ye şunları söyledi: “Bahçenin tasarımı, Babür ve Avrupa tarzlarının benzersiz bir kombinasyonu olduğu için hükümet, kaybedilen ihtişamı geri getirmek için adımlar atmalıdır. . Panama Pasifik tropikal nilüfer çiçekleri ile ünlüydü. Altmışlarda çocuktum ve ağabeyimle birlikte bisikletle bahçeyi ziyaret ediyorduk. Çeşmelerdeki bu çiçeklere bakmayı çok severdim. Oradan bir bitki aldım ve hala terasımda duruyor.”
Paliwal, ABD’deki nilüfer sicilini doğruladığını ve bu çiçeğin adının Amerikalı bir koleksiyoncu tarafından tescillendiğini öğrendiğini sözlerine ekledi. “Bu çeşidin eskiden şehir ve çevresindeki göllerde ve birçok bahçede yaygın olduğunu teyit ettim. Bu tür birçok çeşit 1962’de Vietnam’a getirildi ve kendi adları verildi ve tescil edildi. Bunların hepsini yok ettik ve kullanıyoruz. Olaylar için böyle tarihi bahçeler var” dedi.
Bir Ramdaspeth sakini olan Paliwal da şunları söyledi: “1930’larda İngiliz subaylar Kızılderililerin bahçeye girişini kısıtladı. Akvaryum olarak bilinen salon bir balo salonuydu. Babam bana öğrenciyken arkadaşlarıyla bahçeyi görebilmek için duvardan atladıklarını anlatırdı. Böyle yerleri korumamız lazım” dedi.
Eski şirket ve Futala sakini Kamlesh Chaudhary, “Bahçede çok sayıda çiçek ve bitki vardı. Havuzda çeşit çeşit balık vardı. Çeşmeler bahçenin ana cazibe merkeziydi. Çocukluğumda bahçede saatler geçirirdik. Bu bahçenin birçok hatırası var.”
Gopal Nagar sakini Subhash Pachbudhe, bahçenin güzelliği ve yeşilliklerinin şehrin her yerinden insanları cezbettiğini söyledi. “Şimdi 58 yaşındayım ve gençliğimde her gün bahçeyi ziyaret ettim. Bahçe eskiden insanlarla, özellikle de ailelerle doluydu. İşlevsel bir çime dönüşmüş olması çok üzücü” dedi.
Pazar günkü düğün töreni için çocuk oyun alanı ve yüzme havuzu dışındaki tüm bahçe kullanıldı. Bahçedeki çiçekli bitkiler kayboldu. Büyük ağaçların bulunduğu yeşil alanlar fonksiyonel çimlere dönüştürüldü. Çeşme yok. Havuz ve akvaryum binaları harap durumdadır. Köşk ve kapı sağlamdır, ancak sahne ve etkinlik dekorasyonu için kullanılır. Asıl mesele, son dört yıldır insanların bahçeye girmesine izin verilmemesi.
PDKV, bahçeyi 10 yıllığına özel işletmeciye devretti ve fonksiyonlar dahil ticari faaliyetlere izin verdi.
TOI Pazartesi günü, Dr Panjabrao Deshmukh Krishi Vidyapeeth’in (PDKV) bahçeyi halka kapattığını ve Mirası Koruma ve Rekreasyon Alanı kurallarını ihlal ederek özel işletmecinin düğünler ve diğer etkinlikler için kullanmasına izin verdiğini bildirmişti.
Paryavaran Prerna Devlet Birimi Başkanı ve Swachh Derneği Sekreteri Sharad Paliwal, operatörün derhal görevden alınmasını talep etti ve TOI’ye şunları söyledi: “Bahçenin tasarımı, Babür ve Avrupa tarzlarının benzersiz bir kombinasyonu olduğu için hükümet, kaybedilen ihtişamı geri getirmek için adımlar atmalıdır. . Panama Pasifik tropikal nilüfer çiçekleri ile ünlüydü. Altmışlarda çocuktum ve ağabeyimle birlikte bisikletle bahçeyi ziyaret ediyorduk. Çeşmelerdeki bu çiçeklere bakmayı çok severdim. Oradan bir bitki aldım ve hala terasımda duruyor.”
Paliwal, ABD’deki nilüfer sicilini doğruladığını ve bu çiçeğin adının Amerikalı bir koleksiyoncu tarafından tescillendiğini öğrendiğini sözlerine ekledi. “Bu çeşidin eskiden şehir ve çevresindeki göllerde ve birçok bahçede yaygın olduğunu teyit ettim. Bu tür birçok çeşit 1962’de Vietnam’a getirildi ve kendi adları verildi ve tescil edildi. Bunların hepsini yok ettik ve kullanıyoruz. Olaylar için böyle tarihi bahçeler var” dedi.
Bir Ramdaspeth sakini olan Paliwal da şunları söyledi: “1930’larda İngiliz subaylar Kızılderililerin bahçeye girişini kısıtladı. Akvaryum olarak bilinen salon bir balo salonuydu. Babam bana öğrenciyken arkadaşlarıyla bahçeyi görebilmek için duvardan atladıklarını anlatırdı. Böyle yerleri korumamız lazım” dedi.
Eski şirket ve Futala sakini Kamlesh Chaudhary, “Bahçede çok sayıda çiçek ve bitki vardı. Havuzda çeşit çeşit balık vardı. Çeşmeler bahçenin ana cazibe merkeziydi. Çocukluğumda bahçede saatler geçirirdik. Bu bahçenin birçok hatırası var.”
Gopal Nagar sakini Subhash Pachbudhe, bahçenin güzelliği ve yeşilliklerinin şehrin her yerinden insanları cezbettiğini söyledi. “Şimdi 58 yaşındayım ve gençliğimde her gün bahçeyi ziyaret ettim. Bahçe eskiden insanlarla, özellikle de ailelerle doluydu. İşlevsel bir çime dönüşmüş olması çok üzücü” dedi.
Pazar günkü düğün töreni için çocuk oyun alanı ve yüzme havuzu dışındaki tüm bahçe kullanıldı. Bahçedeki çiçekli bitkiler kayboldu. Büyük ağaçların bulunduğu yeşil alanlar fonksiyonel çimlere dönüştürüldü. Çeşme yok. Havuz ve akvaryum binaları harap durumdadır. Köşk ve kapı sağlamdır, ancak sahne ve etkinlik dekorasyonu için kullanılır. Asıl mesele, son dört yıldır insanların bahçeye girmesine izin verilmemesi.
PDKV, bahçeyi 10 yıllığına özel işletmeciye devretti ve fonksiyonlar dahil ticari faaliyetlere izin verdi.