NAGPUR: Hafızalarını tazeleyen iki yaşlı adam, 1960’larda VRCE’de makine dalında üç yıllık BE’ye kaydolduklarında mühendislik derslerinin ne kadar zor olduğunu hatırladılar. VNIT Cuma günü Mezunlar Derneği ofisi.
ÖĞLEDEN SONRA Şah (76) ve MM Taker, her ikisi de Gujarat sakini, mezun oldukları okulun büyük Elmas Jübile kutlamaları için Nagpur’a ulaşan VNIT’in en eski mezunları arasında yer alıyor. Önümüzdeki birkaç gün boyunca, büyük etkinlik için bir araya geldiklerinde eski arkadaşlarıyla yeniden bir araya gelerek genişleyen kampüste takılacaklardı.
Ahmedabad’da ikamet eden 77 yaşındaki Thakker için bu, 1970 yılında mezun olduktan sonra kampüsteki ilk gezisi. Vapi’de ikamet eden 76 yaşındaki Shah, Altın Jübile kutlamaları sırasında ve diğer üç kez eyalet çapındaki iş gezileri sırasında gelmişti.
Shah, Vapi’ye taşınmadan önce Ahmedabad’a yaklaşık 30 km uzaklıktaki Mehsana bölgesindeki Kalol kasabasında yaşıyordu. “VRCE’de tanıştık ve ömür boyu arkadaş olduk. Eskiden yataklı sınıf tren yolculuğunu severdik ve bu yüzden bugün de aynı tip vagonda seyahat ettik” dedi Shah.
İkili, VRCE’nin mevcut kampüse geçmeden önce derme çatma kampüsünün bulunduğu Sadar’daki Devlet Politeknik Koleji’ne kabul formalitelerini tamamlamıştı.
“Nagpur şehri gibi, kampüs de dönüştürüldü. Şimdi böyle tesislerimiz yoktu. Gelişme aşamasındaydık ve gelişmiş ülkeler gibi değildik, bu yüzden sisteme katlanmak zorundaydık” dedi Thakker.
Shah, teknik sınavları geçmek sıkıcı bir görevken, eğitim modelinin de önemli ölçüde değiştiğini söyledi. 1971 sınıfından gelen Shah, “Ama bugünlerde her bölümde bu kadar çok doktora sahibi olmamıza sevindim,” dedi.
O zamanlar sadece müdür ve bir fakültenin doktorası vardı. 1970 partisinden bayılan Thakker, BE kursu ve okul sisteminde reform yapılırken bir yılı da “feda etmek” zorunda kaldıklarını söyledi. “Dört yıllık bir kurs haline getirildi. Grubumuza entegre bir kurs verildi” dedi Shah.
BE’den sonra ikisi de Gujarat’ta kendi şirketlerini kurmadan önce bir süre çalıştı. Rupnaryan Chaudhary1985’ten yazılım satış danışmanı olan , eve dönmekten gurur duyuyor. “VRCE’ydi ve VNIT. Yıllar geçtikçe enstitüde muazzam bir büyüme yaşadık. VNIT, ulusal ve uluslararası düzeyde iyi tanınmaktadır” dedi.
Chaudhary’nin ailesi, Manipur’daki Imphal’dan taşınmıştı ve Nagpur ile uzun bir ilişkisi vardı. “O zamanlar pansiyonda çok daha çalışkan ve profesyonel bir akademik havaya kıyasla çok eğlendik ve eğlendik. İnsanlar çok yaramazlık yapardı. Saroj Talkies en sevdiğimiz buluşma yerimizdi” dedi.
Naivedhyam Restuarant ve Ziyafet Grubu’nun kurucusu Dilip Kamdar, enstitünün her grubunun mükemmel öğrenciler ürettiğini söyledi. Aynı zamanda mezunlar derneğinin de kurucusu olan Kamdar, “Ülkenin her yerinden öğrencilerle tanışma ve eğitim alma ayrıcalığına sahip olduk” diyor. Kıdemlilerimizin yanında durarak VRCE hakkında pek çok efsaneyi duyabileceğinizi de sözlerine ekledi.
ÖĞLEDEN SONRA Şah (76) ve MM Taker, her ikisi de Gujarat sakini, mezun oldukları okulun büyük Elmas Jübile kutlamaları için Nagpur’a ulaşan VNIT’in en eski mezunları arasında yer alıyor. Önümüzdeki birkaç gün boyunca, büyük etkinlik için bir araya geldiklerinde eski arkadaşlarıyla yeniden bir araya gelerek genişleyen kampüste takılacaklardı.
Ahmedabad’da ikamet eden 77 yaşındaki Thakker için bu, 1970 yılında mezun olduktan sonra kampüsteki ilk gezisi. Vapi’de ikamet eden 76 yaşındaki Shah, Altın Jübile kutlamaları sırasında ve diğer üç kez eyalet çapındaki iş gezileri sırasında gelmişti.
Shah, Vapi’ye taşınmadan önce Ahmedabad’a yaklaşık 30 km uzaklıktaki Mehsana bölgesindeki Kalol kasabasında yaşıyordu. “VRCE’de tanıştık ve ömür boyu arkadaş olduk. Eskiden yataklı sınıf tren yolculuğunu severdik ve bu yüzden bugün de aynı tip vagonda seyahat ettik” dedi Shah.
İkili, VRCE’nin mevcut kampüse geçmeden önce derme çatma kampüsünün bulunduğu Sadar’daki Devlet Politeknik Koleji’ne kabul formalitelerini tamamlamıştı.
“Nagpur şehri gibi, kampüs de dönüştürüldü. Şimdi böyle tesislerimiz yoktu. Gelişme aşamasındaydık ve gelişmiş ülkeler gibi değildik, bu yüzden sisteme katlanmak zorundaydık” dedi Thakker.
Shah, teknik sınavları geçmek sıkıcı bir görevken, eğitim modelinin de önemli ölçüde değiştiğini söyledi. 1971 sınıfından gelen Shah, “Ama bugünlerde her bölümde bu kadar çok doktora sahibi olmamıza sevindim,” dedi.
O zamanlar sadece müdür ve bir fakültenin doktorası vardı. 1970 partisinden bayılan Thakker, BE kursu ve okul sisteminde reform yapılırken bir yılı da “feda etmek” zorunda kaldıklarını söyledi. “Dört yıllık bir kurs haline getirildi. Grubumuza entegre bir kurs verildi” dedi Shah.
BE’den sonra ikisi de Gujarat’ta kendi şirketlerini kurmadan önce bir süre çalıştı. Rupnaryan Chaudhary1985’ten yazılım satış danışmanı olan , eve dönmekten gurur duyuyor. “VRCE’ydi ve VNIT. Yıllar geçtikçe enstitüde muazzam bir büyüme yaşadık. VNIT, ulusal ve uluslararası düzeyde iyi tanınmaktadır” dedi.
Chaudhary’nin ailesi, Manipur’daki Imphal’dan taşınmıştı ve Nagpur ile uzun bir ilişkisi vardı. “O zamanlar pansiyonda çok daha çalışkan ve profesyonel bir akademik havaya kıyasla çok eğlendik ve eğlendik. İnsanlar çok yaramazlık yapardı. Saroj Talkies en sevdiğimiz buluşma yerimizdi” dedi.
Naivedhyam Restuarant ve Ziyafet Grubu’nun kurucusu Dilip Kamdar, enstitünün her grubunun mükemmel öğrenciler ürettiğini söyledi. Aynı zamanda mezunlar derneğinin de kurucusu olan Kamdar, “Ülkenin her yerinden öğrencilerle tanışma ve eğitim alma ayrıcalığına sahip olduk” diyor. Kıdemlilerimizin yanında durarak VRCE hakkında pek çok efsaneyi duyabileceğinizi de sözlerine ekledi.