İki gün önce Mumbai’den Pench’e arabayla gittim. Shirdi tarafından Samruddhi e-yoluna binmem beş saatimi aldı ve Butibori’den ayrılmam beş saatimi aldı ve Pench’e gitmem iki saatten az sürdü.
Tabela eksikliği giriş noktalarını bulmayı zorlaştırıyor. Google Haritalar’ın var olduğunu bilmiyor gibi görünmesi durumu daha da kafa karıştırıcı hale getiriyor. Samruddhi e-way’e girdiğinizde, yakıt pompalarının veya yemek alanlarının yeri hakkında hiçbir bilgi mevcut değildir. Bu nedenle, e-yola girmeden önce yiyecek getirmeyi ve yakıt deposunun dolu olduğundan emin olmayı unutmayın.
E-yol hala devam eden bir çalışmadır. Altı şeridin hepsinin çalışmadığı ve trafiğin yalnızca iki veya üç şeritte aktığı beş bölümle karşılaştık. Çalışanlar güvenliği oldukça gelişigüzel alıyor gibi görünüyor. 120 km/h’yi aşan hızlarda ters yönden giden motosikletler gördük. Bir noktada, bir beton mikser kamyonu en hızlı şeridin yarısını hiçbir uyarı levhası veya barikat olmaksızın kapattı.
E-yolun çoğundaki korkuluklar eksik olduğundan, başıboş köpekleri atlatmak zorunda kaldığımız birkaç durum oldu. Hatta bir yerde, orta refüjde bir inek sürüsü otladı.
Ayrıca birçok yerde 3 şerit için tabelalarla ilgili bazı karışıklıklar var gibi görünüyor. Sol şerit, hız sınırı 80 km/s olan ağır araçlar için, orta şerit ise hız sınırı 120 km/s olan hafif araçlar için olup, hızlı şerit geçiş şeridi olarak işaretlenmiştir. Ancak diğer yerlerde tabela, orta şerit için hız sınırının 100 km/s ve hızlı şerit için hız sınırının 120 km/s olduğunu söylüyor. Bu soruna bakılması gerekiyor. Ayrıca, milletvekillerimiz CM Devendra Fadnavis ve CM Eknath Shinde örneğini izleyerek, 120 km/s hızla giden araçları sollamak açıkça hız sınırını aşıyor.
Ağır vasıtalara sadece kendilerine ayrılan şeridi kullanmaları ve hızlı şeritleri kullanmamaları konusunda katı talimatlar verilmelidir.
Endişe verici olan, gördüğüm yol ölümlerinin sayısıydı. Üç farklı yerde ölü kedi gördüm. Başka bir yerde ölü bir langur vardı. Bu nedenle, vahşi yaşam dostu bir koridor olarak lanse edilmesine rağmen, arzulanan çok şey bırakıyor ve ele alınması gereken birçok eksikliği var.
Yakıtımızın bittiğini anladığımda, en yakın benzin istasyonunun nerede olduğunu sormak için yardım hattını aradım. Yardım hattı umutsuzdu. Sonunda e-yoldan ayrıldım, yakıtımı devlet karayolu boyunca doldurdum ve aynı noktada yeniden katıldım – gereksiz bir 6 km’lik sapma.
Merkezi bölge boyunca birçok yerde çiçekli bitkiler dikildi. Ağaçların dikildiğine dair neredeyse hiçbir kanıt yoktu. Bombay-Pune Otoyolu’ndaki deneyimlerime dayanarak, orta şeritte çiçek açan bitkilerin kelebekler ve diğer böcekler için bir ölüm tuzağı olduğu ortaya çıktı.
Ağaç dikimine kenarlar ve refüj boyunca uygun şekilde başlanmalıdır. Yerli ağaç türleri dikilmelidir. E-yolun gerçekten birçok açığı kapatılarak erişim kontrolü yapılması gerekiyor. Personel ve çalışanlara tüm güvenlik kurallarına uymaları için katı talimatlar verilmelidir. Yaban hayatının öldürüldüğü tüm yerlerde, en yüksek öncelik ile daha fazla hafifletme yapılması gerekir. Bu, tüm karayolu ölümlerinin dikkatli bir şekilde belgelenmesi ve kamuoyuna açıklanması gerektiği anlamına gelir. Yaban hayatının öldürülmesi de orman dairesi tarafından belgelenmelidir. Araç içi kameralarla donatılmış devriye arabalarına sahip olmak ve verileri canlı olarak kontrol odasına göndermek de iyi bir fikir olacaktır. Bu olduğunda, tüm ihlaller otomatik olarak tespit edilir ve kaydedilir.
Ayrıca, Google Haritalar’dan mevcut yakıt pompalarının konumlarının yanı sıra giriş ve çıkışlara yakın yakıt pompalarının yanı sıra çalışmaların devam ettiği konumların yanı sıra e-yol güzergahını göstermesi istenebilir.
Vergi mükellefine 55.000 Rs’ye mal olan bir proje için bu beklemek çok mu fazla? Bu, bir dereceye kadar, bu projenin neden olduğu büyük çevresel zararı telafi etmeye yardımcı olacaktır.
(Yazar, Conservation Action Trust’ın yönetici mütevellisidir)
Tabela eksikliği giriş noktalarını bulmayı zorlaştırıyor. Google Haritalar’ın var olduğunu bilmiyor gibi görünmesi durumu daha da kafa karıştırıcı hale getiriyor. Samruddhi e-way’e girdiğinizde, yakıt pompalarının veya yemek alanlarının yeri hakkında hiçbir bilgi mevcut değildir. Bu nedenle, e-yola girmeden önce yiyecek getirmeyi ve yakıt deposunun dolu olduğundan emin olmayı unutmayın.
E-yol hala devam eden bir çalışmadır. Altı şeridin hepsinin çalışmadığı ve trafiğin yalnızca iki veya üç şeritte aktığı beş bölümle karşılaştık. Çalışanlar güvenliği oldukça gelişigüzel alıyor gibi görünüyor. 120 km/h’yi aşan hızlarda ters yönden giden motosikletler gördük. Bir noktada, bir beton mikser kamyonu en hızlı şeridin yarısını hiçbir uyarı levhası veya barikat olmaksızın kapattı.
E-yolun çoğundaki korkuluklar eksik olduğundan, başıboş köpekleri atlatmak zorunda kaldığımız birkaç durum oldu. Hatta bir yerde, orta refüjde bir inek sürüsü otladı.
Ayrıca birçok yerde 3 şerit için tabelalarla ilgili bazı karışıklıklar var gibi görünüyor. Sol şerit, hız sınırı 80 km/s olan ağır araçlar için, orta şerit ise hız sınırı 120 km/s olan hafif araçlar için olup, hızlı şerit geçiş şeridi olarak işaretlenmiştir. Ancak diğer yerlerde tabela, orta şerit için hız sınırının 100 km/s ve hızlı şerit için hız sınırının 120 km/s olduğunu söylüyor. Bu soruna bakılması gerekiyor. Ayrıca, milletvekillerimiz CM Devendra Fadnavis ve CM Eknath Shinde örneğini izleyerek, 120 km/s hızla giden araçları sollamak açıkça hız sınırını aşıyor.
Ağır vasıtalara sadece kendilerine ayrılan şeridi kullanmaları ve hızlı şeritleri kullanmamaları konusunda katı talimatlar verilmelidir.
Endişe verici olan, gördüğüm yol ölümlerinin sayısıydı. Üç farklı yerde ölü kedi gördüm. Başka bir yerde ölü bir langur vardı. Bu nedenle, vahşi yaşam dostu bir koridor olarak lanse edilmesine rağmen, arzulanan çok şey bırakıyor ve ele alınması gereken birçok eksikliği var.
Yakıtımızın bittiğini anladığımda, en yakın benzin istasyonunun nerede olduğunu sormak için yardım hattını aradım. Yardım hattı umutsuzdu. Sonunda e-yoldan ayrıldım, yakıtımı devlet karayolu boyunca doldurdum ve aynı noktada yeniden katıldım – gereksiz bir 6 km’lik sapma.
Merkezi bölge boyunca birçok yerde çiçekli bitkiler dikildi. Ağaçların dikildiğine dair neredeyse hiçbir kanıt yoktu. Bombay-Pune Otoyolu’ndaki deneyimlerime dayanarak, orta şeritte çiçek açan bitkilerin kelebekler ve diğer böcekler için bir ölüm tuzağı olduğu ortaya çıktı.
Ağaç dikimine kenarlar ve refüj boyunca uygun şekilde başlanmalıdır. Yerli ağaç türleri dikilmelidir. E-yolun gerçekten birçok açığı kapatılarak erişim kontrolü yapılması gerekiyor. Personel ve çalışanlara tüm güvenlik kurallarına uymaları için katı talimatlar verilmelidir. Yaban hayatının öldürüldüğü tüm yerlerde, en yüksek öncelik ile daha fazla hafifletme yapılması gerekir. Bu, tüm karayolu ölümlerinin dikkatli bir şekilde belgelenmesi ve kamuoyuna açıklanması gerektiği anlamına gelir. Yaban hayatının öldürülmesi de orman dairesi tarafından belgelenmelidir. Araç içi kameralarla donatılmış devriye arabalarına sahip olmak ve verileri canlı olarak kontrol odasına göndermek de iyi bir fikir olacaktır. Bu olduğunda, tüm ihlaller otomatik olarak tespit edilir ve kaydedilir.
Ayrıca, Google Haritalar’dan mevcut yakıt pompalarının konumlarının yanı sıra giriş ve çıkışlara yakın yakıt pompalarının yanı sıra çalışmaların devam ettiği konumların yanı sıra e-yol güzergahını göstermesi istenebilir.
Vergi mükellefine 55.000 Rs’ye mal olan bir proje için bu beklemek çok mu fazla? Bu, bir dereceye kadar, bu projenin neden olduğu büyük çevresel zararı telafi etmeye yardımcı olacaktır.
(Yazar, Conservation Action Trust’ın yönetici mütevellisidir)